PARAGLIDEN

Ik heb heel lang getwijfeld of dat ik zou gaan paragliden ja of nee.. Het idee alleen al vond ik kapot eng! Whitney heeft mij zo'n beetje over moeten halen om mee te gaan. Uiteindelijk heb ik ja gezegd en hebben we een afspraak gemaakt.

We zouden eerst op zaterdag gaan paragliden, we zouden voor 09.00 uur afgebeld worden als het weer slecht was. We hadden de wekker op 08.30 uur staan en al snel daarna kreeg ik een berichtje van Whitney dat ze hadden afgebeld omdat het regende. Ze stelde voor om op zondag te gaan want dan zou de zon schijnen. Waarop wij zeiden, primaaaaa!

Vanmorgen ging de wekker om half 9. Met veel kriebels in mijn buik ben ik mijn bed uitgeklommen. Ik heb me rustig omgekleed en ontbeten. Ik ben 4x naar de wc geweest vanwege de spanningen. Om 09.35 uur moesten we de bus naar de stad hebben. Om 10.00 uur zouden we opgehaald worden bij het congres gebouw. We liepen richting dat gebouw en toen hing er al een mannetje uit zijn autoraam te zwaaien naar ons. Wij keken elkaar aan en zwaaide terug. Dat bleek dus de man te zijn die ons kwam ophalen voor het paragliden. Hij maakte de autodeur voor ons open en we mochten instappen. Na 20 min in de auto hebben gezeten waren we onder aan de berg waar we vanaf zouden gaan rennen. Die man keek ons aan en vroeg of we warmere kleren nodig hadden en andere schoenen. Wij stonden daar namelijk op onze sneakers, spijkerbroek, trui en jas. Best koud dus. Die man haalde een pak uit de auto, gaf ons een paar berg schoenen en die mochten we aantrekken. Was natuurlijk wel lekker warm. We gingen richting de lift en die man ging een kaartje voor ons kopen. Eenmaal in de lift kreeg ik zo veel kriebels in mijn buik en vond ik het zo eng worden dat Whitney in een keer zei... Syl gaat het wel goed je kijkt zo wit. Maar alles ging goed, vond het alleen kapot eng.

We stapte die lift uit en stonden meteen op het punt waar we zouden vertrekken. Er waren heel veel leerlingen bezig die moesten leren om zelfstandig te paragliden. We hebben er een heel aantal zien vertrekken en dat zag er super vet uit.

De meneer waarmee ik zou gaan paragliden was de parachute aan het klaarleggen. Toen hij dat gedaan had kreeg ik een tas met een stoeltje aan mijn rug gehangen, die tas werd aan mijn benen en armen vastgemaakt en om mijn middel. Die meneer kwam achter me staan en vertelde hoe we het allemaal gingen doen. Hij pakte de tas op mijn rug vast en trok eraan, hij zei... Dit voel je als we de lucht in gaan en dan moet je nog door blijven rennen. Dus ik was al naar de andere aan het kijken hoe hun het deden en dacht doe hun gaan na... Whitney was eerst aan de beurt. Die man riep ein, zwei, drei en toen begonnen ze te rennen, Whitney viel en ik moest lachen, whitney herstelde zich en rende door en toen zweefde ze in de lucht.

Toen was het moment daar dat ik mocht gaan. Meneer riep ein, zwei, drei en ik moest gaan rennen. Ik rende, rende en rende tot mijn voetjes niet meer op de grond stonden. Die man vertelde dat ik naar achter op mijn stoeltje moest schuiven, toen zat ik best relax! Wat een fantastisch mooi uitzicht.... Heb het eerste deel gefilmd en toen ben ik foto's gaan maken. Paar keer wat geschreeuwd naar Whitney.. Onderweg hebben we nog een adelaar gezien. Wat was dit een heerlijk gevoel, echt fantastisch.

In een keer maakte we een spiraal naar beneden, wat ging dit hard zeg! Hij vroeg wat ik er van vond en ik antwoordde VERSCHRECKLICH.... hahaha, maar het was echt super vet.

Toen was het tijd voor de landing... Whitney was al geland... Meneer vertelde dat ik moest gaan rennen als mijn voeten de grond raakte.. We kwamen steeds dichter bij de grond en uiteindelijk landde we in de sneeuw... Ik begon te rennen en we stonden stil en de parashute viel op de grond en daar stonden we dan. Ik ben zo blij dat ik het gedaan heb en zou het zo nog een keer doen!!!!